قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۴۹۶: من بجانان زنده ام، گر باز دانی این سخن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من بجانان زنده ام، گر باز دانی این سخن عاشقی باشی، یقین، از عاشقان ذوالمنن چون شراب ناب عرفان نوش کردی: جم شدی در طریقت محو باش و از حقیقت دم مزن چونکه تو خود را شناسی، از در انصاف باش گر بگویندت: سر مویی نداری، مو مکن دوست گوید: با توام من، چون نمی بینی مرا؟ گویم: ای جان و جهان از پرده های ما و من جمله ذرات جهان را رو بدان روی نکوست بنده آن روی زیبا هم حسن، هم بوالحسن جمله در تسبیح و در تقدیس مست حیرتند صد هزاران لاله سیراب از صحن چمن جان عارف در شهود حضرت حق الیقین جان عاقل در میان عقده تخمین و ظن سر توحید ازل بشنو ز «حی لایموت » مدعی گر عاقلی جان پرور، این جا جان مکن قاسمی از وصل جانان دولت جاوید یافت چون میسر گشت جان را خلوت اندر انجمن قاسم انوار