قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۳۶۱: هله! ای دوست بیا باده بخور، غصه مخور
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هله! ای دوست بیا باده بخور، غصه مخور هر که او باده نخوردست از این کوچه بدر عشق ما را بخرابات حقایق برساند این چنین عشق ندیدیم در اطوار بشر بیش از این منتظر یار بغفلت منشین جهد آن کن که در این راه شوی ز اهل نظر دلم از دست ببردی و ز پا افتادم تو همه حیرت جان آمدی و رشک قمر من ندیدم چو تو محبوب بدین غایت حسن از کجا میرسی، ای دوست، چنین تازه و تر؟ هر که او روی ترا دید دلش خرم شد نگزیند بهمه ملک جهان یار دگر عشق در خانه جان آمد و قاسم می گفت: نرود تا نکند خانه ما زیر و زبر قاسم انوار