قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۲۵۲: تا به کی خاطر من واله و شیدا باشد؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به کی خاطر من واله و شیدا باشد؟ در بیابان غمت بی سر و بی پا باشد؟ در بیابان تمنای تو صد جان بجویست راه عشقست که بی میل و محابا باشد دل ما طالب حسنست، چه شاید گفتن؟ حسن عشقست که او احسن حسنا باشد رو مگردان تو ازین عشق،که این عشق خدا نا گزیریست که اندر همه اشیا باشد روز محشر،که سراز خاک لحد بردارم جان و دل را هوس عشق و تولا باشد گر ترا صفوت جان هست،به انصاف بگو: عشق و مستوری و مستی چه تمناباشد؟ عقل اگر علت اولی بود از قول حکیم عشق اولیست که او علت اولا باشد جان شیرین به همه حال بباید دادن خاصه با درد تو،کانا حسن و اولا باشد گفتم: از عشق چه راهست به عقل؟ای دل و دین گفت: قاسم، ز ثری تا به ثریا باشد قاسم انوار