قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۳: پیوسته دلم در غم آن یار گرامیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیوسته دلم در غم آن یار گرامیست جان و دل ما مایل آن مجلس سامیست ای دوست، اگر عارف راهی نخوری غم درد دل ایام نصیب دل عامیست چون نام تو در نامه بدیدیم شکفتیم جان و دل ما عاشق آن نامه نامیست هر دل که نشد در طلبش فانی مطلق نه پیر هری باشد و نه احمد جامیست گر ملک دو عالم بتو بخشند، درین راه هان تا نشوی غره که آن مایه خامیست در راه یقین زاهد و عابد همه خامند گر عاشق صادق شوی آن وصف تمامیست قاسم، اگر آن خواجه شد، این میر، چه باشد؟ تو بنده ره باش، که کار تو غلامیست قاسم انوار