قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۴: ملامت را بمان، چه جای بیمست؟
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ملامت را بمان، چه جای بیمست؟ که روح القدس جانت را ندیمست اگرچه راه دشوارست آخر که امداد از مددهای کریمست تو عاشق باش و طور عاشقی ورز که عاشق بر صراط مستقیمست غنیمی کز روانت روضه سازد بچشم سر ببین: عشق آن غنیمست دلی، کز عاشقی بی رنگ و بویست مخوانش دل، که شیطان رجیمست دلم را غیر درگاه تو جا نیست مدام این دل برین درگه مقیمست بیا، قاسم، ز هستی توبه می کن که سلطان تو تواب الرحیمست قاسم انوار