قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۰: موسی صفتان را، که درین طور مقامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
موسی صفتان را، که درین طور مقامست از درد تو مستند گروهی ز دوا مست آن خال سیه جانب آن زلف دلاویز وصفش نتوان گفت: چه دانه است و چه دامست هرجا که تو باشی سخن از شاهد و می گوی چون راه هدایت همه از ذکر دوامست از چهره زیبا تتق زلف برانداز چون نور هدایت همه از رفع ظلامست زاهد ز می ناب همین نام شنیدست او مست خیالست، نه سرمست مدامست از مطبخ جان بوی طعامی نشنیدست زعمش همه اینست که بر خوان کرامست یک نام شنیدست از آن یار گرامی زان نام گمان برده که سلطان انامست یک بوسه، نگوییم، که یک غمزه از آن چشم انعام کن، ای دوست، که انعام تو عامست قاسم، سخن از ساقی و می خانه و می گوی زیرا که ترقی همه از ذکر مدامست قاسم انوار