قاسم انوار
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۵: در مذهب ما باده مباحست و حلالست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مذهب ما باده مباحست و حلالست این باده زخم خانه اجلال جلالست این یار چه اشنید که در ماتم هجرست؟ آن خواجه چه دیدست که سرمست وصالست؟ جز عشق خدا، هرچه دلت را برباید گر نیر شمسست که در عین زوالست هرگز بخدا ره نبری، تا تو تو باشی این فکر خیالست و خیال تو محالست این جا سخن از عاشق و معشوقه و عشقست این جا سخن از نشأئه آن بحر زلالست ما پیشتر از آدم و حوا و جهانیم از ما سخن سال مپرس، این چه سؤالست در شیوه شیرین تو حالیست، که قاسم سرگشته و حیران شده کین حال چه حالیست؟ قاسم انوار