حسین خوارزمی
غزل ها
شماره ١٧٢: يارى که ز جان دوسترش داشته بودم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
يارى که ز جان دوسترش داشته بودم وندر دل و جان تخم غمش کاشته بودم وز بندگى آن شه خوبان زمانه صد رايت اقبال برافراشته بودم از بهر شرف خاک قدمهاش چو سرمه در چشم جهان بين خود انباشته بودم دامن ز جهان و بر دامان هوايش از دست دل غمزده نگذاشته بودم پنداشته بودم که شود مونس جانم اکنون نه چنانست که پنداشته بودم انگاشته بودم که شوم محرم رازش بودست خطا آنچه من انگاشته بودم بگذاشت مرا همچو حسين و بدلش هم نگذاشت که آشفته دلى داشته بودم حسین خوارزمی