محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۵۵۵: مرا به دست غم خود گذاشتی رفتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا به دست غم خود گذاشتی رفتی غم جهان همه بر من گماشتی رفتی سواد خط مژه ام زان فراق نامه سترد که در وداع بنامم گذاشتی رفتی دل از وفا به تو می داد دست عهد ابد ازو تو عهد گسل واگذاشتی رفتی به غیر حسرت و مردن بری نداد آن تخم که در زمین دل خسته کاشتی رفتی لوای هجر که یک چند بود افکنده تو در شکست غمش برفراشتی رفتی مرا که ابرش ادبار بد به زین ماندم تو زین بر ابلق اقبلال داشتی رفتی دگر به زیستن محتشم امید مدار چنین که در تب مرگش گذاشتی رفتی محتشم کاشانی