محتشم کاشانی
غزل ها
غزل شماره ۳۶۹: آن پری را گوهر عصمت ز کف شد حیف حیف
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن پری را گوهر عصمت ز کف شد حیف حیف آفتابی بود نورش برطرف شد حیف حیف طرح یک رنگی فکند آن بت بهر بد گوهری گوهر یک دانه هم رنگ خزف شد حیف حیف آن کمان ابرو که کس انگشت بر حرفش نداشت تیر طعن عیب جویان را هدف شد حیف حیف آن که کام از لعل او جستن بزر ممکن نبود گنج تمکینش به نادانی تلف شد حیف حیف آن که خواندش مادر ایام فرزند خلف عاقبت دل خوش کن صد ناخلف شد حیف حیف نوگلی کز صوت بلبل پنبه اش در گوش بود واله چنگ و نی و آواز دف شد حیف حیف محتشم از درد گفتی آن چه در دل داشتی کوش هر بی درد این در را صدف شد حیف حیف محتشم کاشانی