همسفر

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

دیشب چمن خیال گل کرد
یا شاهد شعر جلوه گر بود؟

نی، نی، غلط است، گلشن عشق:
جولانگه مردم نظر بود

زیباچمنی چو فکر شاعر
آیینهٔ حُسن خودنگر بود

دامان هوا ز لطف شبنم
از روح فرشته شسته تر بود

در هر رگ گل فروغ مهتاب
روشنگر آیت هنر بود

هر لؤلؤ شبنم: عکس مه داشت
آغوش ستاره پُر قمر بود

آری: وزش نسیم گل ها
آهسته ولی جنون اثر بود

من پای گلی نشسته سرشار
بلبل سر شاخ نغمه گر بود

گرمیِّ امید و آتش شوق
هر لحظه به سینه شعله ور بود

دل آمدنش خیال می بست
جز عشق ز هر چه بی خبر بود

مژگان به رهش ستاره می ریخت
در سینهٔ آسمان شرر بود

یک بار تکان گلبنم خواند
دیدم که قیامتی دگر بود

خورشید ز سایهٔ گلی خاست
یا حور به جامهٔ بشر بود؟

یا او که دلم به انتظارش:
هر لحظه به فکر صد خطر بود

آری! به خدا بت من آن جا
چون نور به دیده جلوه گر بود

سرشار و به حُسن خویش مغرور
می بر کف و نشئه اش به سر بود

پیمانه به من گرفت و خندید
وآن هر دو لبش ز باده تر بود

گفتم: نستانم ار نگویی:
کاین جا به منت که راهبر بود؟

گفتا: به سلامت کسی نوش!
کآزادی و عشقش همسفر بود

زین بیش نمی توان سخن گفت
در عالم هوش همین قدر بود

کابل، ۵/۵/١٣٣۵

بارق شفیعی