هشدار

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

دنیای سال خورده جوانی ز سر گرفت
گیتی هزار بار نکوتر ز پار شد

گلشن دوباره جامهٔ افسردگی درید
گل ها شکفت و سبزه دمید و بهار شد

ای شاخهٔ امید چرا خشک و بی بری ؟
آهنگ ذوق پرور رامـشگرانِ باغ
زیبا ترانه ای است به شوریدگان عشق

رقص نسیم و بزم گل و ساز آبشار
دامن زند به آتش دیوانگان عشق

تنها تویی دلا که به اندیشه اندری
گه داغ سینهٔ شرراندوز لاله را
دانی تو شرح سوزش دل های دردخیز

گـه قطره های شبنم و اوراق خشک بـاغ
خوانی شکست رنگ من و اشک گرم ریز

آخر تو تا کجا دل من درد پروری ؟!
برخیز و ریز طرح نوایی جهان گـداز
با تیر ناله سینهٔ دیـو زمـان بـدوز!

فریـاد چـرخـ تـاز کش و آه شعله بـار
سامان سردی دل افسردگان بسوز!

در گرمی نوا به چمن از که کمتری؟
مستی کن و فغان کش و هنگامه ها بساز
اثبات هستـیی کـن و ایـجـاد آرزو

در پـرتـو چـراغ گـل و نـور مـاهتاب
در بـرگ های بـاغ کـن آهنگ جست و جو

شاید به راز معرفت دهر پی بری.
آن گـه بـه خـار کیفیت گـل نظـاره کن
در موج های گریهٔ غم خنده هـا نگر

در روح بـنـدگـان خـود آگاه رنجبر
نیروی جـلوه پرور نور خدا نگر

هُش کن! به این قبیله جز این گونه ننگری!

کابل، فروردین ۱۳۳۷

بارق شفیعی