ابولقاسم لاهوتی
چکامه ها
آتش کاروان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بستند همرهان، سوی یار و دیار بار؛ جز من، که دور مانده ام از یار و از دیار. در آتشم ز فرقت یاران، که گفته اند: از کاروان به جای نماند به غیر نار. ای کاروان، که بار دل و جان گرفته ای، خوش می روی، برو که خدایت نگاهدار! راه وطن بگیر، که این منزل غریب آب و هوای آن نبود بر تو سازگار. ای بلبلان عاشق و ای طوطیان مست، آنجا که یافتید به هند وصال بار، یادی کنید از من گم کرده آشیان، نامی برید از من دلخون داغدار. عمری است کز جفای تو، ای چرخ زشت کیش، در حسرت گلی، شده ام همنشین خار. دانم چرا ستیزه کنی با من، ای فلک، خواهی به زینهار تو آیم به اضطرار. ای آسمان، برو، که تو عاجزتری ز من، ای چرخ، دور شو، که تو بیش از منی فگار! تیغ ملال، هر چه توانی به من بزن، تیر هلاک، هر چه بخواهی، به من ببار! من سخرۀ تو نیستم، ای چرخ دون پرست، من طعمۀ تو نیستم، ای گرگ لاشه خوار. شمشیرم، ار برهنه بمانم، مرا چه عیب، شیرم، اگر به سلسله باشم، چه احتقار بیچاره نیستم، به تهی دستیم مبین، طبعم خزینه ایست پر از در شاهوار. رو می نهم به درگه یار، اینم آبرو، تن می زنم ز منت غیر، اینم افتخار هرگز نیازمند نگردد به هیچ کس آنجا که مرد بخرد، تن می دهد به کار ابولقاسم لاهوتی