طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۵: گر کسی چیند ز باغ عارضت یکبار گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر کسی چیند ز باغ عارضت یکبار گل در کنار خود کند تمهید صد گلزار گل کرده ای تا دیده خود محرم دیدار خویش جوهر آئینه آرد هر دم از زنگار گل کم بود همچون گل روی تو گل اندر چمن در گلستان جهان دیدیم ما بسیار گل صورتی از چین زلفت گر فتد ناگه به چین پنجه بهزاد می چیند ز شاخ مار گل در چمن گل را اگر بینی تو با صد رنگ و بو گر نه مانند رخ او بشکفد مشمار گل! هر کجا باشد حدیث پرده رخسار او ساز مطرب آورد از نغمه هر تار گل دم به دم ز اقبال بخت خویش مانند هدف می کند بر سینه ام تیر نگاه یار گل ز اول شب تا سحر خوابیده اندر فرش ناز کی شود از ناله بلبل دمی بیدار گل؟! جز دم وحدت به زیر رأیت عشقش مزن خون منصورت کند ناگه ز چوب دار گل وه چه خوش گفتست طغرل بیدل بحر سخن خاک راهی باش و از هر نقش پا بردار گل! طغرل احراری