طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۹: بلند است از فلک مأوای بیدل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلند است از فلک مأوای بیدل نباشد هیچ کس را جای بیدل! نمایم توتیای دیده خویش اگر یابم غبار پای بیدل ندیدم از سخنگویان عالم کسی را در جهان همتای بیدل اگر کوه است باشد تور سینا وگر دریا بود دریای بیدل! دل افلاک را سازد مشبک لوای همت والای بیدل! به مژگان می توانم کرد بیرون اگر خاری خلد در پای بیدل! نمی یابم کنون خالی دلم را زمانی از غم و سودای بیدل قبای اطلس نه چرخ گردون بود کوتاه بر بالای بیدل! به رفعت برتر است از کوه طغرل جناب حضرت میرزای بیدل! طغرل احراری