طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۷: حافظت از چشم بد بادا خداوند تعال
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حافظت از چشم بد بادا خداوند تعال باد یارب نخل قدت در محل اعتدال! باده پیمای می میخانه شوق توام چند پنهان می کنی رخ را ز ما بنما جمال! یک شبی سوی من سرگشته محزون بیا عمرها شد در فراقم من به امید وصال با که از جبر و جفایت شمه ای سازم بیان؟! جز دل افسرده نبود محرمی در این مقال! چاره درد دل بیچاره ام ساز ای حبیب مرهم از وصلت بنه دیگر مرا نبود مجال! از چه رو زافتادگان خویش واقف نیستی قدر ما را می ندانی طفلی ای نازک نهال! ناله ها کردم چو نی تأثیر در گوشت نکرد طغرل آشفته را هرگز نگفتی چیست حال! طغرل احراری