طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۲: باز از رنگ حنا شد پنجه دلدار سرخ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باز از رنگ حنا شد پنجه دلدار سرخ رنگ دامان شفق آمد کنون پیکار سرخ عالمی دارد خیال زخم تیغ ابرویش کاش از خونم بود آن تیغ جوهردار سرخ! هر کجا گر نغمه زیر و بم لعلش بود ناخن مطرب شود از پرده آن تار سرخ سوی ما دارد خرام آن رشک گلزار ارم گلشن ما را بود امروز برگ و بار سرخ سبزه لعلش بود اکنون برات زندگی آه ازان روزی که پوشد آن پری رخسار سرخ! ای که داری آرزوی مشهد عشاق او می توان کردن گلوی خویش را ناچار سرخ ما شهیدان را بود این خرقه خونین علم زاهدان را گرچه باشد از تعصب عار سرخ گر نباشد امتیاز دعوی باطل ز حق کی شود از خون صدحلاج چوب دار سرخ؟! آنقدر از دیده با یاد رخش خون ریختم چهره ام گردیده از اشک ندامتبار سرخ ای خوش آن مصرع که طغرل می سراید بیدلی جامه ات زین خم نمی آید برون هر بار سرخ! طغرل احراری