طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۷۲: بس که هستی همه سامان وجود عدم است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که هستی همه سامان وجود عدم است ساز قانون بقا را ز فنا زیر و بم است دوستان بیهوده در عالم امکان هرگز دل آسوده مجوئید که بسیار کم است! ذره ای مهر جهان در دل خود راه مده مطلع صبح طرب از افق شام غم است! حال مستقبل و ماضیست عیان در عاشق آن چه در لوح دل ماست نه در جام جم است! نیست آسان به بیابان غم او رفتن که درین بادیه اندر رهش از سر و رم است اثر شهرت عشاق به عالم باقیست بید مجنون به سر تربت مجنون علم است عاشقان را مگر از مکتب آزادی غم مصرع قامت برجسته او یک رقم است؟! در میان من و او خامه نباشد محرم آنکه افشا کند اسرار زبان را قلم است محو امید تماشای خرام اوئیم حیرت ما همه از صورت نقش قدم است ای خوشا مصرع دریای معانی طغرل رشته عمر ز اشکم به گره متهم است طغرل احراری