طغرل احراری
غزل ها
شمارهٔ ۳۶: هر که آمد به سوی خانه ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که آمد به سوی خانه ما خواند شهبیت آستانه ما ساز عشاق ما نوای تو شد این بود تا ابد ترانه ما! بس که مجنون وادی عشقیم گشت عالم پر از فسانه ما جز پریشانی کس نمی فهمد یک سر مو زبان شانه ما پر عنقا نشان هستی ماست کی رسد تیر بر نشانه ما؟! شاهبازیم ما به صید سخن اوج معنی است آشیانه ما! شهد مضمون گرفت راه نفس تا که خاموشی بهانه ما از عدم آمدیم تا به وجود همچو ما نیست در زمانه ما! بحر عشقیم و قلزم معنی نیست پیدا ولی کرانه ما! بس که دهقان مزرع عملیم دل دمد لیک جای دانه ما طغرلم محو مصرع بیدل جبهه سوز است آستانه ما! طغرل احراری