عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۲: ای که حاجت ز در اهل ریا می طلبی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که حاجت ز در اهل ریا می طلبی نقد مقصود کجا و تو کجا می طلبی جای آن است که خون تو بریزند ای دل! سست همت! نظر از غیر چرا می طلبی؟ تا تو در بند خودی راه به جایی نبری ترک خود گیر اگر زان که خدا می طلبی تا به کی در طلبش این همه سرگردانی؟ دوست غایب ز تو چون نیست کرا می طلبی؟ چون نسیمی طلب خاک در میکده کن گر تو اکنون چو خضر آب بقا می طلبی عمادالدین نسیمی