عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۸: ای در بلا فتاده دل مبتلای من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای در بلا فتاده دل مبتلای من کس را مباد هیچ بلا چون بلای من از درد عشق یار چنان مبتلا شدم کاندر جهان طبیب نداند دوای من عشق از برای دل بود و دل برای عشق من از برای دردم و درد از برای من نقش خیال یار ز پیشم نمی رود گر صد هزار تیغ رسد در قفای من می خواهم از خدای، وصالش به صد دعا باشد که مستجاب شود یک دعای من جور و جفای توست عطیه بر اهل دل این تحفه بود در دو جهان خود عطای من از آه آتشین نسیمی شود چو موم گر سنگ خاره گوش کند ناله های من عمادالدین نسیمی