عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۴: خرامان میرود دلبر به بستان وقت گل گل گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خرامان میرود دلبر به بستان وقت گل گل گل به رخ گل گل به لب مل مل به قد چون سرو سنبل بل سمن داری تو در بر بر به شوخی راست چون عرعر دلت چون سنگ مرمر مر زبانت راست چون بلبل به سنگینی چو که که که، به چستی باد صرصر صر درآمد در چمن چم چم چمن پر شد ز غلغل غل عرق بر عارضش نم نم ز مدحش دم به دم دم دم کمندش برده خم خم خم سمندش همچو دلدل دل نمی دانی تو آن خویش، نگردی گرد آن کویش نسیمی دید آن رویش فتاد اندر تسلسل سل عمادالدین نسیمی