عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۱: ای از لب تو تنگ شکر آمده به تنگ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای از لب تو تنگ شکر آمده به تنگ روی تو کرده لاله و گل را خجل به رنگ ز ابروی گوشه گیر به زه کرده ای کمان بر جان عاشق از مژه کج کرده ای خدنگ بخت منی و طالع من، چون کنی فرار عمر منی و دولت من، کی کنی درنگ با سرو گفته بود صبا ذکر قامتت زان بر کنار جوی به یک پا بماند لنگ سلطان حسن روی تو از زلف و خط و خال لشکر کشیده است کجا میرود به جنگ؟ خورشید اگر چه با تو کند دعوی جمال دور از رخ و جمال تو سر می زند به سنگ تا بسته اند صورت رویت، نبست نقش نقاش چرخ چون تو نگاری لطیف و شنگ یارب چه صورتی که ز روی کمال هست اندیشه در جمال تو حیران و عقل دنگ خطت نهاد سلسله بر پای آفتاب زلف تو بر میان قمر بسته پالهنگ نام از کجا و ننگ من عاشق از کجا؟ عاشق کی التفات نماید به نام و ننگ؟ هر شب نسیمی از طرب عشق مهرخی تا وقت صبحدم زده بر فرق زهره چنگ عمادالدین نسیمی