عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۷: روشن است این و راست می گوید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روشن است این و راست می گوید آن که «مه روی ماست » می گوید سرو را، یار، «اگر نه عاشق ماست پای در گل چراست؟» می گوید سنبلش گفت «ملک حسن مراست » کج نشسته است و راست می گوید گفتم ای دل ز عشق یکتا شو «سر زلفش دوتاست » می گوید بر در دل، غمش، چو می گویم: کیستی؟، «آشناست » می گوید من « میانت کجاست؟» می گویم او «میانم کجاست » می گوید صورتش را ز هر که پرسیدم «جام گیتی نماست » می گوید هر که او را به چشم معنی دید «به حقیقت خداست » می گوید چین زلفش به مشک می خوانم «همه فکرت خطاست » می گوید گفتمش: حاجتم برآر از لب «حاش لله رواست » می گوید «همچو چشم خوش نگار از خواب فتنه ای برنخاست » می گوید دلبرم، یک نفس وصالش را هر دو عالم بهاست » می گوید با من ابرو و خط و زلف و رخش «روز هر وصل و لقاست » می گوید لب جان پرورش نسیمی را «مست آن چشم هاست » می گوید عمادالدین نسیمی