عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۳: عارفان روی تو را نور یقین می خوانند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عارفان روی تو را نور یقین می خوانند عروه موی تو را حبل متین می خوانند آنچه بر لوح قضا منشی تقدیر نوشت عاشقانت ز رخ و زلف و جبین می خوانند صفت چشم تو است آیت «مازاغ » از آن گوشه گیران دو ابروی تو این می خوانند نظم دندان تو را کآب حیاتش نام است خرده بینان تواش در ثمین می خوانند جنت عدن سر کوی تو را مشتاقان صحن باغ ارم و خلد برین می خوانند بیدلانی که مدام از سر سودا مستند مردم چشم تو را گوشه نشین می خوانند نظر، آن زمره که گویند به روی تو خطاست نقش های غلط و لعبت چین می خوانند دل و دین می برد از خلق رخت زان جهتش آفت خلق و بلای دل و دین می خوانند جنت و حور و لقا گرچه به وجه دگر است اهل دل نور سماوات و زمین می خوانند آب حیوان که لب لعل تو است، آن به یقین در بهشت ابدش ماء معین می خوانند چون نسیمی ز تو آنان که رسیدند به حق جاودان مصحف روی تو چنین می خوانند عمادالدین نسیمی