عمادالدین نسیمی
غزل ها
شمارهٔ ۴۷: بیار باد صبا شمه ای ز طره دوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیار باد صبا شمه ای ز طره دوست که آفتاب جهانتاب زیر سایه اوست کجایی ای صنم چین! که اشک دیده من به جست و جوی وصالت همیشه در تک و پوست به بوی زلف تو جان می دهد نسیم صبا که همچو سنبل زلفت نسیم غالیه بوست کمند زلف تو بر چهره تو، پنداری فتاده سنبل سیراب بر گل خود روست خدنگ غمزه خوبان کجا خطا گردد کشیده تا به بناگوش آن کمان ابروست صبوری از رخ دلدار اختیاری نیست ضرورت است ضرورت صبوری از رخ دوست خیال سرو قدت بر کنار دیده من به سان قامت شمشاد بر کناره جوست دلم به حلقه آن زلف می کشد به جهان ببین ببین دل دیوانه را که سلسله جوست به قول مدعی از دوست رو نگرداند کسی که همچو نسیمیش عشق عادت و خوست عمادالدین نسیمی