همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۷: ای منزل مبارک می بخشیم صفایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای منزل مبارک می بخشیم صفایی داری هوای مشکین از بوی آشنایی خاک رهت ببوسم بر روی و دیده مالم کانجا رسیده باشد روزی نشان پایی بر سنگریزه هایت چون می کنم سلامی آید به گوش جانم بی صوت مرحبایی در منزلی که جانان آنجا گذشته باشد با ذره های خاکش داریم ماجرایی گردی ز منزل او گر بر بصر نشیند سازنده تر نباشد زان خاک توتیایی مقبل کسی که دارد در جان وفای یاران جانم فدای یاری کاو را بود وفایی از یاد دوست یابم آرام در فراقش جز ذکر او ندانم دل را دگر دوایی جان همام دارد حاصل ز عشق جانان آن دولتی که نبود در سایه همایی آن را که چتر عشقش افکند سایه بر سر سلطان ملک عالم پیشش بود گدایی همام تبریزی