همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۵: اثر لطف خدایی که چنین زیبایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اثر لطف خدایی که چنین زیبایی تا تو منظور منی شاکرم از بینایی نیست ما را شب وصل تو میسر زیرا که شب تیره شود روز چو رخ بنمایی چون خیال تو ز پیشم نفسی خالی نیست شرمم آید که شکایت کنم از تنهایی در مه و مهر به یاد تو نظر می کردم غیرتم گفت به چشمم که زهی هر جایی لایق منصب حسنت نبود گر گویم که چو خورشید جهان گیر و جهان آرایی گر به رنگ گل رخسار تو بودی خورشید همچو یاقوت نمودی فلک مینایی با مشام تو لب خوش نفست همنفس است مجمر و عود نه و عطر همی آسایی در حدیث تو که جانی ست روان شیرینی بیش از آن است که گویم شکری میخایی سخنت را همه گوشیم و ز ذوق سخنت گوش بی هوش نداند که چه می فرمایی سخنی لایق وصفت ز زبان می طلبم ای دریغا که وفا می نکند گویایی مهرورز تو همام است زهی حسن و کرم تازه شد در دل پیرم هوس برنایی همام تبریزی