همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۷: شب دوشینه خیالت به عیادت سحری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شب دوشینه خیالت به عیادت سحری بر بالین من آمد که فلان هان خبری از غم تیره شب و محنت هجران چونی وه که مردی ز غم عشق چو من عشوه گری دادمی کام تو گر بیم رقیبم نبدی که مبادا ز رقیبان به جهان در اثری سوز و می ساز که تا کام بیابی ز لبم تا در آتش نشود عود نیابی شکری مهر من ورز که در روی زمین نیست چو من شکری جان شکری عشوه گری خوش پسری کمر بندگیم گر ز میان بگشایی در شب وصل ببندم ز دو زلفت کمری نیم شب واله و سرمست درآیم ز درت خواب مستی کنم اندر بر تو تا سحری چون شنیدم سخنش گفتم ای جان همام این خیالیست که دارد به سوی من نظری گفت خوش باش فلان گرچه خیال است، خوش است وصل ما نیز خیالی ست جهان ره گذری ترسم آن لحظه که از خواب درآیی گویی ای دریغا که ز گلزار نچیدیم بری همام تبریزی