همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۷: نباید در قلم یارا حدیث آرزومندان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نیاید در قلم یارا حدیث آرزومندان اگر صد سال بنویسم بود باقی دو صد چندان در این آتش که من هستم زمانی دشمنت بادا که حالی آب گرداند وجودش گر بود سندان نیم آن کز تو برگردم فراقم گر کشد یا نه به زخم از یار برگشتن نباشد مذهب رندان ز خاک استخوان من دمد بوی وفاداری نباشد دوستانت را وفای شست پیوندان مگر بر جان مشتاقان ببخشاید دلت ور نی نه مردی سود می دارد نه تدبیرخردمندان نمیدانم چه روی ست آن که هر جایی که بنمودی زحیرت عقل می گیرد سر انگشت در دندان میان روضه با رضوان چو بی روی تو بنشینم در آن ساعت چنان باشم که با اغیار در زندان به محشر دیدهٔ آدم شود از دیدنت روشن در آن مجمع که اندازد نظر بر روی فرزندان تمنا یک نظر دارد همام از گوشه چشمت امید بندگان باشد به الطاف خداوندان همام تبریزی