همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۵۵: تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا سرم خالی نگردد از خیال ما و من خویشتن باشم حجاب روی یار خویشتن تن که زحمت می دهد جان را نخواهم صحبتش حیف باشد در میان جان و جانان پیرهن رونق حسن پری رویان نماند در جهان گر نقاب از رخ براندازد جهان آرای من چون بود خورشید را از جانب مشرق طلوع سهل باشد گر سهیلی برنیاید از یمن جان مشتاق مرا سودای زلفت در سرست لا تلومونی فذاک الشوق من حب الوطن ای ز عکس حسن رویت ز آب و گل پیدا شده خوب رویان در مه و خورشید تابان طعنه زن پادشاهی و منم درویش سر بر آستان جمله اجزای وجودم سایلان بی سخن جرعه ای از جام خود در کام این ناکام ریز آب حیوان در دهان تشنه باید ریختن گر چکد بر مرغ بریان قطره ای ز آب حیات بال بگشاید در آتش برپرد از بابزن هر که از عشقت جوانی بازیابد چون همام گو دگر لاف از حیات روح حیوانی مزن همام تبریزی