همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۸: بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بلبلان را همه شب خواب نیاید زان بیم که مبادا که برد برگ گلی باد نسیم شب مهتاب و گل و بلبل سرمست به هم مجلس آن نیست که در خواب رود چشم ندیم باد را گر خبر از غیرت بلبل بودی هیچ وقتی به گلستان نگذشتی از بیم آتش عشق نگر در همه چیزی ور نی مرغ را نغمه عشاق که کردی تعلیم آدمی را که از این حال خبر بیشتر است طالب صحبت یار است نه جنات نعیم با چنین روی که را میل بود سوی بهشت بی تو آسایش فردوس عذابی ست الیم عشق می ورزم و گو خصم ملامت می کن نه من آورده ام این شیوه که رسمی ست قدیم گر نمایم به ملامتگر خود صورت دوست دهد انصاف و کند مسأله با ما تسلیم گر چو روی تو بُدی ماه نکردی هرگز به سرانگشت نبی صورت مه را به دو نیم هر که در بند سر زلف چو زنجیر تو شد ظاهر آن است که کمتر شنود پند حکیم همچو بادی دگران بر درت آیند و روند بر سر کوی تو چون خاک همام است مقیم همام تبریزی