همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۶: عالمی را به جمالت نگران می بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عالمی را به جمالت نگران می بینم نه بدین دل نگرانی که من مسکینم مگرم دست اجل از سر پا بنشاند ور نه تا هست قدم از طلبت ننشینم بر سر کوی تو یا سر بنهم یا باشد آستان تو شبی تا به سحر بالینم سنگ هایی که قدم گاه تو باشد لعل و یاقوت کنم از مژه خونینم مذهبم عاشقی و قبله من روی تو شد من از این مذهب اگر دور شوم بی دینم نه چنان فتنه آن شکل و شمایل شده ام که بود عزم تماشای گل و نسرینم غیرت آید نظرم را به غرامت گیرد بی تو گر سرو روان یا گل خندان بینم به گدایان نرسد آن لب شیرین باری تو سخن گوی که تا من شکری می چینم خوشم آید سخنت ور همه دشنام دهی آفرین بر لبت آن دم که کنی نفرینم زان حلاوت که ز وصف تو دهانم یابد می توان دید اثری در سخن شیرینم داد حسن تو ملاحت به غزل های همام چون بخوانم در و دیوار کند تحسینم همام تبریزی