همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷: دوش از لبت ربوده ام ای مهربان شکر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش از لبت ربوده ام ای مهربان شکر پیداست در بیان من امروز آن شکر چون نی به خدمت تو بسی بسته ام میان تا همچو نی گرفته ام اندر دهان شکر در عمر خود لبم ز لبت یک شکر گرفت آری به کیل می بفروشد از آن شکر از تاب آفتاب رخت تا نگردد آب شد زیر سایه خط سبزش نهان شکر پیش از خط ولب تو نگارا ندیده ام دیگر که از نبات کند سایه بان شکر جانم فدای آن لب جانان که می دهد از ذوق اندکی به مذاقم نشان شکر یاد لبت چو می گذرد بر زبان من حالی همی شود ز زبانم روان شکر وصف لبت نهاد شکر در دهان من گر بیش از این بگویم گردد زبان شکر همام تبریزی