همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۱: ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود وگر گذر همه بر تیغ و تیر خواهد بود از آب دیده من در میان منزل دوست به هر طرف که روی آبگیر خواهد بود ز بیم غیرت صاحب دلان در آن منزل گمان مبر که کسی جای گیر خواهد بود مباش منکر فریاد ما که مستان را همیشه بر در خوبان نفیر خواهد بود مدام تا که بود نوبهار و موسم گل ز عندلیب چمن پر صفیر خواهد بود تو را که بر سرگل زلف عنبرافشان است چه احتیاج به مشک و عبیر خواهد بود به عهد روی تو ما را شب چهاردهم کجا فراغت بدر منیر خواهد بود در آن زمان که ز جان یک نفس بود باقی هنوز یاد توام در ضمیر خواهد بود میان مجمع صاحب دلان حدیث همام چو هست ذکر شما دل پذیر خواهد بود همام تبریزی