همام تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹: بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا بیا که ز هجر آمدم به جان ای دوست بیا که سیر شدم بی تو از جهان ای دوست به کام دشمنم از آرزوی دیدارت مباش بی خبر از حال دوستان ای دوست چو نفخ صور دهد جان به مرده عاشق را نسیم زلف تو بخشد هزار جان ای دوست خیال بود مرا کز تو بر توان گشتن بیازمودم و دیدم نمی توان ای دوست اگر به حسن تو باشند شاهدان بهشت خوشا تفرج خوبان در آن جهان ای دوست وگر به جان و جهان صحبتت شود حاصل هنوز وصل تو باشد به رایگان ای دوست چو زیر خاک شوم با خیال رخسارت ز خاک دیده من روید ارغوان ای دوست از عاشق تو که دارد امید هشیاری که شد به بوی تو سر مست جاودان ای دوست از عکس روی تو روی زمین شود روشن شبی که ماه نتابد ز آسمان ای دوست گهی ز شوق تو خورشید آشکار شود گهی ز شرم تو زیر زمین نهان ای دوست به جای هر سر مویی مرا زبانی نیست که تا ز زلف تو مویی کنم بیان ای دوست همام نام تو بسیار می برد چه کند ازین سخن نگزیرد دمی زبان ای دوست همام تبریزی