اثیر اخسیکتی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۷: زلف چون بر عذار میفکنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف چون بر عذار میفکنی لیل را در نهار میفکنی چون لبت مست لطف میگردد باده را در خمار میفکنی جانی آویخته است برفتراک تا نظر بر شکار میفکنی هر کجا مهر در میان آمد خویشتن بر کنار میفکنی خرما با تو کی دود که بجور اسب بر روزگار میفکنی همچو سوزن، اگرچه سرتیزی بخیه بر روی کار میفکنی صف ناموس تو شکست آرد زانکه در چنگ یار میفکنی اثیر اخسیکتی