اثیر اخسیکتی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۴: دوش در عیش و عشرتی بودم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش در عیش و عشرتی بودم کز طرب تا بروز نغنودم یا ربود و شراب و شمعی و من زحمت اندر میانه، من بودم با وصالش غمی فرو گفتم وز جمالش دمی، بر آسودم گاه کام نشاط خوش کردم گاه جام طرب به پیمودم گره هجر و بند گیسوی یار هر دو با هم بلطف بگشودم دست با چرخ در کمر گردم پای بر ماه و مشتری سودم خواجه گیها، زمانه در سر داشت لیک من، بندگیش فرمودم چار بوسم زیار را تب بود پنج دیگر ز راه بربودم ده به بخشید بعد از آنم لیک بستدم بر لبش، به بخشودم با چنین عیش ظلم باشد اگر گویم از بخت خود نه خشنودم اثیر اخسیکتی