اثیر اخسیکتی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹: خیزید و می آرید که هنگام بهار است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خیزید و می آرید که هنگام بهار است رخسار عروسان چمن همچونگاراست آن شاخ که بُدعور کنون ملحم پوش است و آن دست که بد ساده کنون سرّعذاراست در دامن گلزار صبا مدخنه سوز است در چهره ی نیلوفر حوض آینه داراست گل باز قبا پوش شد و لاله گله دار این چیست همه خلعت سلطان بهاراست مرد از می صافی نه نشیند به چنین وقت هر سر که زجام هوسی جفت خماراست خرم دل آنکس که دلی دارد و یاری بیچاره اثیر است که بس بی دل و یار است اثیر اخسیکتی