علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۱ - تتبع خواجه: ای که گشتی سوی میخانه به رندان پیرو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای که گشتی سوی میخانه به رندان پیرو وجه می گر نبود جان گرو و جامه گرو در خیالات خط سبز کمان ابروی خویش « مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو» بیخود افتادم و بازم چو به هوش آمد دل «یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو» خانه دل ز غم گردش گردون تیره است آفتاب می اگر بفکند آنجا پرتو ای دل آواز مغنی شنو آنگه واعظ گر چه فریاد کند گوش بگیر و مشنو ایکه از ناز کله گوشه حسنت بشکست از شکست دگرش یاد کن و غره مشو فانیا با خودی خویش به جانان نرسی خودی از خویش جدا افکن و بی خویش برو علی شیر نوایی