علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۶ - مخترع: چو با صد حسرتش از دور بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو با صد حسرتش از دور بینم چه راه آنکه با آن مه نشینم ز اشکم آستانش نیز تر شد چو آب او گذشت از آستینم براند تندباد قهرش از خشم اگر چون گرد بر کویش نشینم پی یک دیدنش وانگاه مردن شده عمری که هر سو در کمینم نیازم صد هزار و هر یکی را فزون زان ناز به آن نازنینم بامیدی که شاید پا رساند براهش سده شد عمری جبینم چه سازی منع فانی زاهد از عشق تو در قسمت چنان و من چنینم علی شیر نوایی