علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۵ - مخترع: سحر وزید نسیم طرب فزای بهار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر وزید نسیم طرب فزای بهار که گشت باعث می خوردنم هوای بهار سپه کشید سوی باغ و بین به لاله که شد به میل و شقه یاقوت گون لوای بهار به از بهار چو فصلی برای عشرت نیست ز مدح فصلی سازم ادا برای بهار بهار نقد لطافت فدای یاران کرد که نقد جان چو ما بیدلان فدای بهار بهار گر چه زداید غم از دل اما هست تموج می سوهان غمزدای بهار گشاد غنچه به گلبن ز حد برون چو سحر وزید سوی چمن باد دلگشای بهار اگر به مرده دمد جان عجب مدار که هست نسیم روح در انفاس مشکسای بهار غنیمت است بهار جوانی از پی عیش که تا بهار جوانی بود چه جای بهار بهار عمر غنیمت شمار ای فانی فناش ار چه که زودست چون فنای بهار علی شیر نوایی