علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۲ - تتبع خواجه: صبح رندان صبوحی در میخانه زدند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صبح رندان صبوحی در میخانه زدند در خرابات مغان ساغر مستانه زدند می رنگین به خم عشق که بد مالامال دوره کرده قدح و جام به پیمانه زدند رازهایی که شنیدن نتوانست ملک می ز پیمانه بآن نکته و افسانه زدند چونکه من دیر رسیدم به لبم یکجرعه ریخته دم به دم و طعنه جرمانه زدند شکر باری که ازان باده نماندم محروم که دران انجمن آن زمره فرزانه زدند ز آتش شمع نه تنها دل پروانه بسوخت کاتش شمع هم از شعله پروانه زدند دل عشاق فتادند بخاک ره دیر طره مغبچگانرا ز چه رو شانه زدند خوشم از شادی طفلان پریوش گر چه سنگ بیداد و ستم بر من دیوانه زدند فانیا بیش مکن ناله ز ویرانی ازانک گنج معنی طلبان خیمه به ویرانه زدند علی شیر نوایی