علی شیر نوایی
غزل ها
شمارهٔ ۵۷ - تتبع خواجه: جفا و جور توام بر دل است و لطف عنایت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جفا و جور توام بر دل است و لطف عنایت به شکر آن نتوانم ادا چه جای شکایت پی صبوح شب تیره ره به میکده بردم مگر که همت پیر مغان نمود هدایت ربود هوش دلم را به عشوه مستی ساقی چه می که گفتیش و ناچشیده کرد سرایت شراب تلخ بسی خورده ام ز ساغر دوران ولیک جام می هجر مهلک است بغایت ز حدت غم و دردم ز عشق یار که آگه که نه بدایت آن ظاهر آمد و نه نهایت قدح چه پر کنی ای شوخ می فروش به قصدم مرا که جرعه ای از ساغر تو هست کفایت هجوم لشکر هستی چو گشت قاتل فانی بجز شراب فنا همدمی نکرد حمایت علی شیر نوایی