هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۰۰: آخر، ای شوخ، دل از جور تو غمگین تا کی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آخر، ای شوخ، دل از جور تو غمگین تا کی؟ وین جفاهای تو بر عاشق مسکین تا کی؟ گریه تلخ مرا کشت، بگو، بهر خدا که: ترا باد گران خنده شیرین تا کی؟ بی سبب چشم ترا خشم بمردم تا چند؟ بی جهت گوشه ابروی ترا چین تا کی؟ رفتنت شیوه و دیر آمدنت آیینست آمد و رفت باین شیوه و آیین تا کی؟ تو سرناز برآورده بشوخی همه روز ما ز دردت سر اندوه ببالین تا کی؟ گاه از دوست غمی، گاه ز دشمن المی غم آن چند کشیم و الم این تا کی؟ خشم و کین تو دل و جان هلالی را سوخت آه! تا چند بود خشم تو و کین تا کی؟ هلالی جغتایی