هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۸۷: دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوشینه کجا رفتی و مهمان که بودی؟ دل بی تو بجان بود، تو جانان که بودی؟ این غصه مرا کشت که: غمخوار که گشتی؟ وین درد مرا سوخت که: درمان که بودی؟ با خال سیه مردم چشم که شدی باز؟ با روی چو مه شمع شبستان که بودی؟ ای دولت بیدار، بپهلوی که خفتی؟ وی بخت گریزنده، بفرمان که بودی؟ شوری بدل سوخته افتاد، بفرما: امشب نمک سینه بریان که بودی؟ من با دل آشفته چه دانم که: تو امشب جمعیت احوال پریشان که بودی؟ دور از تو سیه بود شب تار هلالی ای ماه، تو خورشید درخشان که بودی؟ هلالی جغتایی