هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۴۰: نمیکشیم سر از آستان خانه تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نمیکشیم سر از آستان خانه تو کجا رویم؟ سر ما و آستانه تو ترا بهانه چه حاجت برای کشتن من؟ مکن، مکن، که مرا میکشد بهانه تو ترحمی بکن، ای پادشاه کشور حسن که غیر ظلم و ستم نیست در زمانه تو از آن سمند تو برمیجهد گه جولان که رقص میکند از ذوق تازیانه تو سفید گشت مرا استخوان و خوشحالم بدان امید که روزی شود نشانه تو شب از فسانه بروز آورند و این عجبست که روز خود بشب آرم من از فسانه تو هلالی، از غم جانسوز عشق آه مکش که سوخت جان من از آه عاشقانه تو هلالی جغتایی