هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۱۷: خوش آنکه در همه روی زمین تو باشی و من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آنکه در همه روی زمین تو باشی و من! بجز من و تو نباشد، همین تو باشی و من بهار میرسد، آیا بود که در چمنی نشسته پای گل و یاسمین تو باشی و من؟ شدی بباغ، که آنجا خوشست مجلس می بلی خوشست، اگر همنشین تو باشی و من مخوان بجلوه گه ناز خود رقیبان را همین بسست که، ای نازنین، تو باشی و من خوشست هم سفری با تو، خاصه آن وقتی که گر بروم روم، یا بچین، تو باشی و من بهار آمد و کشت این هوس ز شوق مرا که: بر کنار گل و یاسمین تو باشی و من مگو که: عمر هلالی گذشت با دگران ازین چه باک، اگر بعد ازین تو باشی و من؟ هلالی جغتایی