هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۹۵: در قبای ارغوانی قد آن سروران
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در قبای ارغوانی قد آن سرو روان هست چون نازک نهالی از درخت ارغوان عاشقم، جایی، ولیکن او کجا و من کجا؟ من کهن پیر گدا، او پادشاه نوجوان روی نیکو دیدم و از طعن بد گو سوختم کس مبیناد آنچه من دیدم ز روی نیکوان! بس که خیل عاشقان رفتند از شهر وجود راه صحرای عدم شد کاروان در کاروان لحظه لحظه دیدنت سوی رقیبان تا بکی؟ گاه گاهی جانب ما هم نگاهی می توان ای که بر قول تو دارد ماه من سمع قبول، بشنو از من حسب حالی چند و او را بشنوان از هلالی گر سگ کوی تو خواهد طعمه ای پارهای دل بخوناب جگر سازد روان هلالی جغتایی