هلالی جغتایی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۶۷: آنکه از درد دل خود بفغانست منم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکه از درد دل خود بفغانست منم وانکه از زندگی خویش بجانست منم آنکه هر روز دل از مهر بتان بردارد چون شود روز دگر باز همانست منم آنکه در حسن کنون شهره شهرست تویی وانکه در عشق تو رسوای جهانست منم آنکه در صومعه چل سال شب آورد بروز وین زمان معتکف دیر مغانست منم در غمت گر چه بیک بار پریشان شده دل آنکه صد بار پریشان تر از آنست منم عاشقان تو همه نامی و نشانی دارند آنکه در عشق تو بی نام و نشانست منم عاقبت همچو هلالی شدم افسانه دهر آنکه هر جا سخنش ورد زبانست منم هلالی جغتایی